Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019
Δέκα χρόνια μετά....
Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013
Εικονογραφώντας το "Άξιον εστι"
Στίς 30 Ιουνίου 2013 στο Άλσος Περιστερίου, παιδιά κάθε ηλικίας, έδωσαν το δικό τους παρών για να δείξουν ότι στις βιβλιοθήκες ό κόσμος είναι πολύχρωμος.
Στα πλαίσια της εκστρατείας ανάγνωσης και δημιουργικότητας του FutureLibrary, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Περιστερίου και η Βιβλιοθήκη Σ. Αυγουλέα- Λιναρδάτου οργάνωσαν σειρά εκδηλώσεων για να μπούμε σαν παιδιά στον μαγικό και χρωματιστό κόσμο του βιβλίου.
Η δική μας δραστηριότητα, περιλάμβανε εικονογράφηση σελίδων με στίχους του Οδυσσέα Ελύτη από το έργο του "Άξιον εστι".
Δεν φτάνουν όσα ευχαριστώ και να πω, στις γλυκές μου Ιωάννα Βαριαδάκη και Ναστάνζια Χαμπεσή , βοηθούς και εμψυχωτές της εκδήλωσης.
Στα πλαίσια της εκστρατείας ανάγνωσης και δημιουργικότητας του FutureLibrary, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Περιστερίου και η Βιβλιοθήκη Σ. Αυγουλέα- Λιναρδάτου οργάνωσαν σειρά εκδηλώσεων για να μπούμε σαν παιδιά στον μαγικό και χρωματιστό κόσμο του βιβλίου.
Η δική μας δραστηριότητα, περιλάμβανε εικονογράφηση σελίδων με στίχους του Οδυσσέα Ελύτη από το έργο του "Άξιον εστι".
Δεν φτάνουν όσα ευχαριστώ και να πω, στις γλυκές μου Ιωάννα Βαριαδάκη και Ναστάνζια Χαμπεσή , βοηθούς και εμψυχωτές της εκδήλωσης.
Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Έκθεση στο Περιστέρι- Οι μαθητές μου
΄Εκθεση στο Περιστέρι- Προλογισμός από τον Δημήτρη Κούνδουρο
12/2/2011 Σάββατο , Δημαρχείο Περιστερίου
Εγκαίνια της Έκθεσης Ζωγραφικής "Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων"
Ο Δημήτρης Κούνδουρος μου κάνει τη μεγάλη τιμή να προλογίσει την έκθεσή μου.
Αγαπητέ Δημήτρη ,καπετάνιε που σήκωσες τα πανιά για το τελευταίο ταξίδι αυτής της έκθεσης,
Σ' ευχαριστώ
"Προλογισμός της έκθεσης ζωγραφικής του Γ. Βαριαδάκη, στο Δήμο Περιστερίου.
Ο κόσμος που γνωρίζουμε είναι ντυμένος με εικόνες, ωραίες ή άσκημες, εικόνες που μας συνοδεύουν από τη γέννηση μας, εικόνες που πολλές φορές μας περιέχουν ή άλλες φορές μας βασανίζουν με τύψεις, με όνειρα εφιάλτες, με ματαιωμένες ελπίδες, με απαξιωμένες προσδοκίες.
Εικόνες που κουβεντιάζουν μαζί μας, όταν μας επιτρέψει η αγχωτική καθημερινότητα που μας καταδυναστεύει.
Μέσα σ’ αυτή την νοηματική πραγματικότητα, ποια είναι άραγε η θέση του εικαστικού καλλιτέχνη; Ιδιαίτερα του καλλιτέχνη που διακατέχεται από μια ανήσυχη διορατικότητα, του καλλιτέχνη που δεν επαναπαύεται στην πολύχρωμη εικονογράφηση τουριστικών καρτ ποστάλ προορισμένων να κοσμήσουν ένα μεσοαστικό σαλόνι;
………………………………………………………………………………………………………………………………
Αγαπητές φίλες και φίλοι, υπήρξε ιδιαίτερα τιμητική για μένα η πρόσκληση να προλογίσω την έκθεση ενός τέτοιου ανήσυχου καλλιτέχνη, ενός ανθρώπου που δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί την καθημερινότητα, αντιθέτως έχει την ευαισθησία και την ικανότητα να μεταφράζει την αγωνία του σε εικαστικά κείμενα.
Ο Γιώργος Βαριαδάκης ζωγραφίζει τους πίνακες του μέσα από μια ιδιαίτερα επώδυνη διαδικασία, μια διαδικασία σαν ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό, μια διαδικασία πάλης και αναζήτησης, όπου η τελική μορφή δεν είναι απ’ αρχής προγραμματισμένη, αλλά αντίθετα εξαρτάται από εσωτερικές παρορμήσεις και ξαφνικές ιδέες-σπίθες, που οδηγούν σε λοξοδρομήσεις, πισωγυρίσματα, ναυάγια, πυρκαγιές.
Και τελικά, ασφαλώς, σ’ ένα αποτέλεσμα που είναι κάτι καινούργιο, ακόμη και για τον δημιουργό του, είναι μια ανακάλυψη, μια αυτοπραγμάτωση, μια χαρμόσυνη γιορτή δημιουργίας. Όταν πια είναι φανερό ότι ο πίνακας έχει ολοκληρωθεί, ότι οποιαδήποτε επιπλέον γραμμή είναι περιττή.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Κοιτάζοντας τους πίνακες του Βαριαδάκη μπορεί κάποιος να διακρίνει με ευκρίνεια τους ήρωες του, μέσα σε ένα θεατρικό σκηνικό, συνήθως αρχαιοελληνικό. Φιγούρες με σύγχρονα κουστούμια που συνδιαλέγονται με το χρόνο, την ιστορία, ή με τη φύση, ή, ακόμη, επιλέγουν τα προσωπεία που θα χρησιμοποιήσουν, όπως αυτά σημειολογικά παρουσιάζονται στο φόντο.
……………………………………………………………………………………………………………………….
Και ποιο είναι άραγε το πραγματικό πρόσωπο τους; Αυτό που επιδιώκουν να καλύψουν πίσω από τα προσωπεία;
Ο ζωγράφος δεν μας μιλά για αυτό. Αφήνει άδειο το σχήμα του προσώπου. Χωρίς μάτια, στόμα, ρυτίδες, έκφραση).
Όμως τι σημαίνει άραγε ένα πρόσωπο χωρίς μάτια; Μήπως ένα τέτοιο πρόσωπο αντικειμενικά δεν προσλαμβάνει αισθητηριακά τη θέαση του κόσμου, τις εικόνες που το περιβάλλουν; Και αλήθεια, πόσο μακριά είναι αυτό από τη σημερινή πραγματικότητα; Μήπως δεν μας έμαθαν να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης ή των υπολογιστών, ή, πίσω από τα παράθυρα του αυτοκινήτου, όταν ταξιδεύουμε με τα αυτοκίνητα μας. Να βλέπουμε την πραγματικότητα μέσα σε μια κορνίζα, απομονώνοντας μας στην πράξη απ’ αυτήν;
Ακόμη θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί ίσως, ότι ένα πρόσωπο χωρίς μάτια δεν θα μπορούσε να δακρύσει, να συμπονέσει, να αισθανθεί θλίψη και έλεος για το γείτονα ή και για τον ίδιο του τον εαυτό.
Μήπως η έλλειψη αυτή τελικά μεταφράζεται σε μια πλήρη απομόνωση μέσα στο σκοτεινό κέλυφος της ατομικότητας μας, με ότι αυτό συνεπάγεται;
Κι αν ακολουθήσουμε αυτή τη συλλογιστική πως μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε την απουσία του στόματος; Σίγουρα σαν αδυναμία άρθρωσης λόγου, έκφρασης ψυχικής ή νοηματικής. Κι ακόμη σαν αδυναμία να χαμογελάσουμε ή να πεισμώσουμε, να τραγουδήσουμε ή να κραυγάσουμε από οργή ή από πόνο.
Ασφαλώς, σ’ ένα τέτοιο απρόσωπο πρόσωπο, δεν υπάρχουν ρυτίδες, σημάδια του χρόνου και των βιωμένων εμπειριών, δεν υπάρχουν εκφράσεις που καθρεφτίζουν την ψυχή και τα συναισθήματα.
Ένα τέτοιο πρόσωπο ίσως είναι το πρόσωπο ενός εντόμου, ή το πρόσωπο κάποιου μηχανικού τεχνουργήματος. Όχι όμως ένα ανθρώπινο πρόσωπο.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Ο ζωγράφος τοποθετεί αυτά τα άδεια πρόσωπα σε σώματα. Μόνο που αυτά είναι ανδρείκελα. Σαν να θέλει να υπογραμμίσει, όλα όσα συνεπάγεται η απουσία των χαρακτηριστικών, που προαναφέραμε, μεταφέροντας τις ίδιο νοηματικό περιεχόμενο και σ’ αυτά. Κουβεντιάζοντας μου εξομολογήθηκε, ότι όταν πρωτοξεκινούσε στη ζωγραφική, τον εντυπωσίασε το ανδρείκελο - μοντέλο. Το έβαζε να παίρνει αστείες στάσεις ή το ζωγράφιζε σε περίεργες θέσεις. Αργότερα συνειδητοποίησε τις αναλογίες με την καθημερινότητα που ζούμε. Πως δηλαδή μέσα από την διαφήμιση, τη μόδα, την κατευθυνόμενη πληροφόρηση, την εκπαίδευση, οι ισχυροί της κοινωνίας προσπαθούν να δημιουργήσουν συμπεριφορές προβλεπόμενες και ελεγχόμενες, ανθρώπους ανδρείκελα.
Έτσι αναπαριστά τα σώματα σαν παραγωγικά εργαλεία, ή, σαν σώματα-στολές-κουστούμια, χωρίς αυτόβουλη συμπεριφορά. Ή ακόμη και σαν κούκλες βιτρίνας.
Ολοκληρώνοντας λοιπόν την νοηματική γραμμή, που κατά την άποψη μου, περιέχει η ζωγραφική του Γ. Βαριαδάκη θα έλεγα, ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα, κατατρύχεται από την εφιαλτική εικόνα ενός μέλλοντος, που οι άνθρωποι έχουν αποκηρύξει την ελευθερία τους, που έχουν μεταμορφωθεί σ’ ένα κόσμο εντόμων. Ασφαλώς δε, θεωρεί ότι εμείς αποτελούμε τη γέφυρα μεταξύ των ερειπίων του παρελθόντος και του εφιάλτη του μέλλοντος.
Όπου πλέον η κοινωνία κυριαρχείται από αντίγραφα, (- προσωπικότητες, σώματα, ιδέες, συμπεριφορές, συναισθήματα, πάθη -), ενώ τα πρωτότυπα έχουν εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερο, προς αποφυγήν οποιασδήποτε πιθανότητας διατάραξης μιας επισφαλούς και ασταθούς κοινωνικής ισορροπίας. Πρόκειται για μια κοινωνία, που έχει υποστεί λοβοτομή από τα ΜΜΕ και τη διαφήμιση, υπό την καθοδήγηση της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος μιας προηγούμενης έκθεσης του ζωγράφου την οποία ονόμασε: «μνήμες ελευθερίας ανελεύθερων όντων»
Απέναντι σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι πνευματικοί άνθρωποι αντιδρούν, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσουν την διαφορετικότητα τους, καταδικάζοντας την μαζικοποίηση της εξέδρας, την παθητικότητα του τηλεθεατή, την λογική που μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε νούμερα στατιστικής (ανεργίας, μεταναστών, πρόθεσης ψήφου, κ.λπ.), τις λογικές ότι «δεν με νοιάζει αν η φωτιά καίει το σπίτι του γείτονα, αρκεί να μην έρθει στο δικό μου», τη νοοτροπία του φαίνεσθαι σε βάρος του περιεχομένου, την κοινωνία με λίγα λόγια της καταθλιπτικής μοναξιάς και της ιδιώτευσης.
……………………………………………………………………………………………………………………………
Αγαπητές φίλες και φίλοι, εικαστικά στο έργο του Γ. Βαριαδάκη κυριαρχούν τα έντονα χρώματα, η προβαλλόμενη κεντρική φιγούρα ή φιγούρες, που αποστασιοποιούνται από το φόντο κουβεντιάζοντας όμως με αυτό, αλλά και η ισχυρή αίσθηση θεατρικότητας που αναπνέει μέσα από τους πίνακες, ιδιαίτερα λόγω της χρησιμοποίησης του φωτός, σαν να προέρχεται από προβολείς σκηνής. Οι γραμμές του είναι καθαρές και ευκρινείς και οι φόρμες διακριτές, εμφανώς γεωμετρικές, σαν ο ζωγράφος να απέχει μόνο ένα βήμα από την αντίστοιχη εικαστική τάση.
Με αναφορές από το Νταλί και τον Μαργκρίτ ως τον Εγγονόπουλο, αλλά φτάνοντας πολύ πιο πίσω, μέχρι τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι (φόντο απ’ το «χωρίς χαμόγελο»), ο ζωγράφος χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία, που τον έχει εφοδιάσει η πλούσια κληρονομιά της τέχνης του, προκειμένου να ισχυροποιήσει το ιδεολογικό μήνυμα που ενσωματώνει στους πίνακες του.
Αυτό το μήνυμα ο ζωγράφος το προβάλλει μέσα από τη χρήση συμβόλων, υιοθετώντας έτσι τον συμβολισμό σαν την γλώσσα που προτιμά. Βέβαια η άσκηση της μιας τέτοιας ζωγραφικής είναι ιδιαίτερα επώδυνη και κοπιώδης, ένας συνεχής αγώνας, από τον οποίο ο καλλιτέχνης αισθάνεται συχνά την ανάγκη να δραπετεύσει για να ξαναβρεί τις ανάσες του. Καταφεύγει λοιπόν σε ζωγραφικές νατουραλιστικές λύσεις, όπως η «θαλασσογραφία» και το «σε χρόνο τετελεσμένο», αναδεύοντας μνήμες θαλασσινές της πατρώας γης.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Αγαπητές φίλες και φίλοι. Μια μελέτη των επισκεπτών σε μουσεία, έδειξε ότι ένας επισκέπτης αφιέρωνε περίπου 30 δευτερόλεπτα μπροστά σε κάθε εκτεθειμένο πίνακα, εισπράττοντας μόνο μια πρωτοβάθμια εικαστική εντύπωση απ’ αυτόν. Όμως, όπως εύστοχα σημείωσε ο Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε στις «Επιστολές σ’ ένα νέο ποιητή», … «τα έργα τέχνης είναι απέραντα μοναχικές υπάρξεις….». υπάρξεις θα πρόσθετα εγώ, που αναζητούν εναγώνια τη συνομιλία με το θεατή ή τον αναγνώστη. Θα σας πρότεινα λοιπόν, να μην ακολουθήσετε αυτή την τακτική των 30 δευτερολέπτων, περπατώντας απλώς μπροστά από τα εκτιθέμενα έργα. Οι πίνακες του Γιώργου Βαριαδάκη περιέχουν ένα σημαντικό νοηματικό, αισθητικό και ιδεολογικό φορτίο, με το οποίο αξίζει να κουβεντιάσετε. Να απορροφήσετε όλη αυτή την ομορφιά και την πνευματική ικανοποίηση, που είναι σε θέση να σας προσφέρουν.
Σας ευχαριστώ.
Δημήτρης Κούνδουρος.
Περιστέρι 12/02/2011"
Εγκαίνια της Έκθεσης Ζωγραφικής "Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων"
Ο Δημήτρης Κούνδουρος μου κάνει τη μεγάλη τιμή να προλογίσει την έκθεσή μου.
Αγαπητέ Δημήτρη ,καπετάνιε που σήκωσες τα πανιά για το τελευταίο ταξίδι αυτής της έκθεσης,
Σ' ευχαριστώ
"Προλογισμός της έκθεσης ζωγραφικής του Γ. Βαριαδάκη, στο Δήμο Περιστερίου.
Ο κόσμος που γνωρίζουμε είναι ντυμένος με εικόνες, ωραίες ή άσκημες, εικόνες που μας συνοδεύουν από τη γέννηση μας, εικόνες που πολλές φορές μας περιέχουν ή άλλες φορές μας βασανίζουν με τύψεις, με όνειρα εφιάλτες, με ματαιωμένες ελπίδες, με απαξιωμένες προσδοκίες.
Μέσα σ’ αυτή την νοηματική πραγματικότητα, ποια είναι άραγε η θέση του εικαστικού καλλιτέχνη; Ιδιαίτερα του καλλιτέχνη που διακατέχεται από μια ανήσυχη διορατικότητα, του καλλιτέχνη που δεν επαναπαύεται στην πολύχρωμη εικονογράφηση τουριστικών καρτ ποστάλ προορισμένων να κοσμήσουν ένα μεσοαστικό σαλόνι;
………………………………………………………………………………………………………………………………
Αγαπητές φίλες και φίλοι, υπήρξε ιδιαίτερα τιμητική για μένα η πρόσκληση να προλογίσω την έκθεση ενός τέτοιου ανήσυχου καλλιτέχνη, ενός ανθρώπου που δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί την καθημερινότητα, αντιθέτως έχει την ευαισθησία και την ικανότητα να μεταφράζει την αγωνία του σε εικαστικά κείμενα.
Ο Γιώργος Βαριαδάκης ζωγραφίζει τους πίνακες του μέσα από μια ιδιαίτερα επώδυνη διαδικασία, μια διαδικασία σαν ένα ταξίδι με άγνωστο προορισμό, μια διαδικασία πάλης και αναζήτησης, όπου η τελική μορφή δεν είναι απ’ αρχής προγραμματισμένη, αλλά αντίθετα εξαρτάται από εσωτερικές παρορμήσεις και ξαφνικές ιδέες-σπίθες, που οδηγούν σε λοξοδρομήσεις, πισωγυρίσματα, ναυάγια, πυρκαγιές.
Και τελικά, ασφαλώς, σ’ ένα αποτέλεσμα που είναι κάτι καινούργιο, ακόμη και για τον δημιουργό του, είναι μια ανακάλυψη, μια αυτοπραγμάτωση, μια χαρμόσυνη γιορτή δημιουργίας. Όταν πια είναι φανερό ότι ο πίνακας έχει ολοκληρωθεί, ότι οποιαδήποτε επιπλέον γραμμή είναι περιττή.
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Κοιτάζοντας τους πίνακες του Βαριαδάκη μπορεί κάποιος να διακρίνει με ευκρίνεια τους ήρωες του, μέσα σε ένα θεατρικό σκηνικό, συνήθως αρχαιοελληνικό. Φιγούρες με σύγχρονα κουστούμια που συνδιαλέγονται με το χρόνο, την ιστορία, ή με τη φύση, ή, ακόμη, επιλέγουν τα προσωπεία που θα χρησιμοποιήσουν, όπως αυτά σημειολογικά παρουσιάζονται στο φόντο.
……………………………………………………………………………………………………………………….
Και ποιο είναι άραγε το πραγματικό πρόσωπο τους; Αυτό που επιδιώκουν να καλύψουν πίσω από τα προσωπεία;
Ο ζωγράφος δεν μας μιλά για αυτό. Αφήνει άδειο το σχήμα του προσώπου. Χωρίς μάτια, στόμα, ρυτίδες, έκφραση).
Όμως τι σημαίνει άραγε ένα πρόσωπο χωρίς μάτια; Μήπως ένα τέτοιο πρόσωπο αντικειμενικά δεν προσλαμβάνει αισθητηριακά τη θέαση του κόσμου, τις εικόνες που το περιβάλλουν; Και αλήθεια, πόσο μακριά είναι αυτό από τη σημερινή πραγματικότητα; Μήπως δεν μας έμαθαν να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από την οθόνη της τηλεόρασης ή των υπολογιστών, ή, πίσω από τα παράθυρα του αυτοκινήτου, όταν ταξιδεύουμε με τα αυτοκίνητα μας. Να βλέπουμε την πραγματικότητα μέσα σε μια κορνίζα, απομονώνοντας μας στην πράξη απ’ αυτήν;
Ακόμη θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί ίσως, ότι ένα πρόσωπο χωρίς μάτια δεν θα μπορούσε να δακρύσει, να συμπονέσει, να αισθανθεί θλίψη και έλεος για το γείτονα ή και για τον ίδιο του τον εαυτό.
Μήπως η έλλειψη αυτή τελικά μεταφράζεται σε μια πλήρη απομόνωση μέσα στο σκοτεινό κέλυφος της ατομικότητας μας, με ότι αυτό συνεπάγεται;
Κι αν ακολουθήσουμε αυτή τη συλλογιστική πως μπορούμε να αποκωδικοποιήσουμε την απουσία του στόματος; Σίγουρα σαν αδυναμία άρθρωσης λόγου, έκφρασης ψυχικής ή νοηματικής. Κι ακόμη σαν αδυναμία να χαμογελάσουμε ή να πεισμώσουμε, να τραγουδήσουμε ή να κραυγάσουμε από οργή ή από πόνο.
Ασφαλώς, σ’ ένα τέτοιο απρόσωπο πρόσωπο, δεν υπάρχουν ρυτίδες, σημάδια του χρόνου και των βιωμένων εμπειριών, δεν υπάρχουν εκφράσεις που καθρεφτίζουν την ψυχή και τα συναισθήματα.
Ένα τέτοιο πρόσωπο ίσως είναι το πρόσωπο ενός εντόμου, ή το πρόσωπο κάποιου μηχανικού τεχνουργήματος. Όχι όμως ένα ανθρώπινο πρόσωπο.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Ο ζωγράφος τοποθετεί αυτά τα άδεια πρόσωπα σε σώματα. Μόνο που αυτά είναι ανδρείκελα. Σαν να θέλει να υπογραμμίσει, όλα όσα συνεπάγεται η απουσία των χαρακτηριστικών, που προαναφέραμε, μεταφέροντας τις ίδιο νοηματικό περιεχόμενο και σ’ αυτά. Κουβεντιάζοντας μου εξομολογήθηκε, ότι όταν πρωτοξεκινούσε στη ζωγραφική, τον εντυπωσίασε το ανδρείκελο - μοντέλο. Το έβαζε να παίρνει αστείες στάσεις ή το ζωγράφιζε σε περίεργες θέσεις. Αργότερα συνειδητοποίησε τις αναλογίες με την καθημερινότητα που ζούμε. Πως δηλαδή μέσα από την διαφήμιση, τη μόδα, την κατευθυνόμενη πληροφόρηση, την εκπαίδευση, οι ισχυροί της κοινωνίας προσπαθούν να δημιουργήσουν συμπεριφορές προβλεπόμενες και ελεγχόμενες, ανθρώπους ανδρείκελα.
Έτσι αναπαριστά τα σώματα σαν παραγωγικά εργαλεία, ή, σαν σώματα-στολές-κουστούμια, χωρίς αυτόβουλη συμπεριφορά. Ή ακόμη και σαν κούκλες βιτρίνας.
Ολοκληρώνοντας λοιπόν την νοηματική γραμμή, που κατά την άποψη μου, περιέχει η ζωγραφική του Γ. Βαριαδάκη θα έλεγα, ότι, συνειδητά ή ασυνείδητα, κατατρύχεται από την εφιαλτική εικόνα ενός μέλλοντος, που οι άνθρωποι έχουν αποκηρύξει την ελευθερία τους, που έχουν μεταμορφωθεί σ’ ένα κόσμο εντόμων. Ασφαλώς δε, θεωρεί ότι εμείς αποτελούμε τη γέφυρα μεταξύ των ερειπίων του παρελθόντος και του εφιάλτη του μέλλοντος.
Όπου πλέον η κοινωνία κυριαρχείται από αντίγραφα, (- προσωπικότητες, σώματα, ιδέες, συμπεριφορές, συναισθήματα, πάθη -), ενώ τα πρωτότυπα έχουν εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερο, προς αποφυγήν οποιασδήποτε πιθανότητας διατάραξης μιας επισφαλούς και ασταθούς κοινωνικής ισορροπίας. Πρόκειται για μια κοινωνία, που έχει υποστεί λοβοτομή από τα ΜΜΕ και τη διαφήμιση, υπό την καθοδήγηση της κυρίαρχης ιδεολογίας.
Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος μιας προηγούμενης έκθεσης του ζωγράφου την οποία ονόμασε: «μνήμες ελευθερίας ανελεύθερων όντων»
Απέναντι σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο οι πνευματικοί άνθρωποι αντιδρούν, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσουν την διαφορετικότητα τους, καταδικάζοντας την μαζικοποίηση της εξέδρας, την παθητικότητα του τηλεθεατή, την λογική που μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε νούμερα στατιστικής (ανεργίας, μεταναστών, πρόθεσης ψήφου, κ.λπ.), τις λογικές ότι «δεν με νοιάζει αν η φωτιά καίει το σπίτι του γείτονα, αρκεί να μην έρθει στο δικό μου», τη νοοτροπία του φαίνεσθαι σε βάρος του περιεχομένου, την κοινωνία με λίγα λόγια της καταθλιπτικής μοναξιάς και της ιδιώτευσης.
……………………………………………………………………………………………………………………………
Αγαπητές φίλες και φίλοι, εικαστικά στο έργο του Γ. Βαριαδάκη κυριαρχούν τα έντονα χρώματα, η προβαλλόμενη κεντρική φιγούρα ή φιγούρες, που αποστασιοποιούνται από το φόντο κουβεντιάζοντας όμως με αυτό, αλλά και η ισχυρή αίσθηση θεατρικότητας που αναπνέει μέσα από τους πίνακες, ιδιαίτερα λόγω της χρησιμοποίησης του φωτός, σαν να προέρχεται από προβολείς σκηνής. Οι γραμμές του είναι καθαρές και ευκρινείς και οι φόρμες διακριτές, εμφανώς γεωμετρικές, σαν ο ζωγράφος να απέχει μόνο ένα βήμα από την αντίστοιχη εικαστική τάση.
Με αναφορές από το Νταλί και τον Μαργκρίτ ως τον Εγγονόπουλο, αλλά φτάνοντας πολύ πιο πίσω, μέχρι τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι (φόντο απ’ το «χωρίς χαμόγελο»), ο ζωγράφος χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία, που τον έχει εφοδιάσει η πλούσια κληρονομιά της τέχνης του, προκειμένου να ισχυροποιήσει το ιδεολογικό μήνυμα που ενσωματώνει στους πίνακες του.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Αγαπητές φίλες και φίλοι. Μια μελέτη των επισκεπτών σε μουσεία, έδειξε ότι ένας επισκέπτης αφιέρωνε περίπου 30 δευτερόλεπτα μπροστά σε κάθε εκτεθειμένο πίνακα, εισπράττοντας μόνο μια πρωτοβάθμια εικαστική εντύπωση απ’ αυτόν. Όμως, όπως εύστοχα σημείωσε ο Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε στις «Επιστολές σ’ ένα νέο ποιητή», … «τα έργα τέχνης είναι απέραντα μοναχικές υπάρξεις….». υπάρξεις θα πρόσθετα εγώ, που αναζητούν εναγώνια τη συνομιλία με το θεατή ή τον αναγνώστη. Θα σας πρότεινα λοιπόν, να μην ακολουθήσετε αυτή την τακτική των 30 δευτερολέπτων, περπατώντας απλώς μπροστά από τα εκτιθέμενα έργα. Οι πίνακες του Γιώργου Βαριαδάκη περιέχουν ένα σημαντικό νοηματικό, αισθητικό και ιδεολογικό φορτίο, με το οποίο αξίζει να κουβεντιάσετε. Να απορροφήσετε όλη αυτή την ομορφιά και την πνευματική ικανοποίηση, που είναι σε θέση να σας προσφέρουν.
Σας ευχαριστώ.
Δημήτρης Κούνδουρος.
Περιστέρι 12/02/2011"
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Γιώργος Τσαπέλλας. Μικρό αφιέρωμα
 |
Ως ο μακροβιότερος ίσως μαθητής του Γιώργου Τσαπέλλα και , παρά τη χρονική απόσταση, έχοντας καθαρές τις μνήμες για ότι μπορεί να καταγραφεί από τις αισθήσεις , θα μπορούσα να γράψω ένα εκτενέστατο κείμενο.
Η επίγνωση των περί συγγραφής ικανοτήτων μου επιβάλλει, να παραθέσω απλά το κείμενο του Γ. Διλμπόη
"Ο Γιώργος Τσαπέλλας, ήταν σωστός άνθρωπος, σωστός δάσκαλος και ιερός καλλιτέχνης με την έννοια, πως δεν μπαστάρδευε, ούτε πουλούσε την τέχνη του. Την χάριζε, την πρόσφερε δωρεάν, με τη λαχτάρα του αρχαίου μύστη. Στο έργο του, υπηρέτησε την καθαρότητα. Τα πρόσωπα, τα σώματα, τα πλάσματα της φαντασίας και της γης, που αγάπησε και ζωντάνεψε με το ξύλο, τον πηλό, το μάρμαρο, διακριτικό τους αυτή η καθαρότητα. Μπορεί να αφαιρούσε από πάνω τους όλα τα περιττά και επίκτητα και ανούσια, μα ότι απέμενε στο έργο του, με μια ματιά το έβλεπες, σου μιλούσε και καταλάβαινες το μήνυμα που απεικόνιζε."
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Αριστοφάνη ΠΛΟΥΤΟΣ
24 Μαΐου 1999 , Θέατρο Ξυλοτεχνία στο Περιστέρι
Η Ιωάννα στο ρόλο της Πενίας. (!)
Η Ιωάννα στο ρόλο της Πενίας. (!)
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Έξω από το Λαύριο
Σε χρόνο τετελεσμένο (υποψήφιος τίτλος)
(90 Χ 100) λάδι σε μουσαμά
Συναντήθηκα μ' αυτή την ομορφιά βγαίνοντας από το Λαύριο.
Όπως στην προηγούμενη θαλασσογραφία έτσι κι εδώ κανένας τίτλος
μέχρι τώρα δεν ήταν αρκετός.
(Κάθε προσφορά δεκτή. Μόνο σοβαρές προτάσεις. )
Χαίρε, που δε φοβήθηκες ποτέ τις συμπληγάδες
Θαλασσογραφία
(80 Χ 100) Λάδι σε μουσαμά
Αυτή τη θαλασσογραφία την ανέβασα για παρέα του φίλου μου του Νικόλα , του ταξιδευτή , που κάθε φορά θα με πάρει τηλέφωνο για να μου πει πού είναι και τι εικόνες έχει μπροστά του , και κάθε φορά θα με κάνει να σκάσω από τη ζήλεια μου.
Νικόλα, ώρα σου καλή.
Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
...εγώ είμαι ελεύθερος αέρας που φυσά (Μάνος Ελευθερίου)
Το ζεϊμπέκικο (λάδι σε μουσαμά)
Κυριακή 21 Μαρτίου
Μετά από 2 μέρες δουλειά
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009
Σάββατο 2 Μαΐου 2009
"ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ" LIVE
Συνύπαρξη δύο γενεών
Την ίδια μέρα με τα εγκαίνια της έκθεσης , την Παρασκευή 8/5 στη μουσική σκηνή του 8 Δυτικά θα εμφανιστούν οι "Αυταπάτες". Ένα εφηβικό συγκρότημα ελληνικού και ξένου ροκ που μέχρι στιγμής με τις εμφανίσεις τους έχουν ήδη ένα πολύ καλό όνομα (οι ηχολήπτες κάποιου φεστιβάλ τους κατέταξαν στα 3 καλύτερα γκρουπ που άκουσαν), και ένα δικό τους κοινό που ,σαν τη φήμη τους, ολοένα μεγαλώνει. ΄Μαζί με το Βασίλη (κιθάρα), το Γιάννη (κιθάρα),τον Κυριάκο (φωνητικά-μπάσο),τη Δέσποινα(πλήκτρα), και τον άπαιχτο Νίκο(ντραμς),κιθαρίστας στο γκρουπ είναι και ο γυιός μου, ο Δημήτρης. Μαζί, λοιπόν, πατέρας και γυιός.
Ατομική έκθεση . Μάιος 2009
Στον Πολυχώρο τέχνης 8 Δυτικά θα φιλοξενηθεί από 8 έως 13 Μαϊου η ατομική έκθεση ζωγραφικής που θα περιλαμβάνει παλιά και νέα έργα, συνεχίζοντας μια πορεία που ξεκίνησε από τη Χίο,αρχές του '07 υπο τον γενικό τίτλο "Μνήμες ελευθερίας ανελεύθερων όντων" .
Παρ΄ ότι θα εκτεθούν πάλι κάποια πολύ αγαπημένα μου και πιστεύω "δυνατά" κομμάτια όπως ο "Έκπτωτος Άγγελος", ο "Χαμένος Παράδεισος", ο "Ικαρος" κ.α την παράσταση θα κλέψει μια κλασσική θαλασσογραφία και κάποια κομμάτια με μια τεχνοτροπία που εγκαινιάζει ένα νέο δρόμο έκφρασης με τίτλο (δανεισμένο από τον Βίλχελμ Ράιχ) " Άκου ανθρωπάκο" . Ανυπομονώ να δω τις αντιδράσεις μπροστά στο " Άκου ανθρωπάκο: Η γονιμοποίηση ".
Μιλώντας για το 8 δυτικά, θάλεγα για έναν πολύ αξιόλογο χώρο, πολύ φιλικό και ζεστό, από την μουσική σκηνή του μέχρι τον εκθεσιακό που πραγματικά έλειπε απο τα Δυτικά.
Στολίδι του, η Χριστίνα που θα υποστεί τις ιδιοτροπίες του καθενός μας με ένα χαμόγελο και θα δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα.
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ
Στις 29 , 30, και 31 Οκτώβρη επισκέφθηκαν την έκθεση στο Παλατάκι , παιδιά από δημοτικά σχολεία του Χαϊδαρίου. Είχα την ευκαιρία να συναντήσω εκεί την Στ΄τάξη του 2ου Δημ.Σχ. , την Δ΄τάξη του 14ου Δημ Σχ. και την Δ΄τάξη του 7ου Δημ. Σχ. και να κάνουμε μαζί μια μικρή βόλτα στον κόσμο της ζωγραφικής. Θεωρώ τιμή μου την επίσκεψη των παιδιών αυτών. Η επαφή μαζί τους , οι συζητήσεις και τα σκίτσα που με τόση αγάπη μου χάρισαν, ήταν η πιο ιδιαίτερη στιγμή της έκθεσης.
Από τη θέση αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω την προϊσταμένη του 2ου Γραφείου ΠΕ κα Χρόνη Καλυψώ για την πρωτοβουλία της, καθώς και τους άξιους συναδέλφους μου των οποίων τα ονόματα (ζητώ συγνώμη) δεν έχω συγκρατήσει. (Αυτό διορθώνεται).
Σε πείσμα των καιρών μερικοί άνθρωποι εξακολουθούν να κρατάνε τα μυαλά τους ανοιχτά.
Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008
ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ
έκθεσης ζωγραφικής
του Γιώργου Βαριαδάκη
από 27/10/2008 έως 3/11/2008 στο «ΠΑΛΑΤΑΚΙ» στο Χαϊδάρι,
με θέμα:
΄΄Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων΄΄
του Γιώργου Βαριαδάκη
από 27/10/2008 έως 3/11/2008 στο «ΠΑΛΑΤΑΚΙ» στο Χαϊδάρι,
με θέμα:
΄΄Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων΄΄
Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008
Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων
Καλές, ικανοποιητικές μέχρι άριστες θα έλεγα εντυπώσεις αποκομίζει ο επισκέπτης της έκθεσης του κ. Γιώργου Βαριαδάκη που φιλοξενεί το ΟΜΗΡΕΙΟ Π.Κ.Δ. Χίου στην αίθουσα εκθέσεων του ισογείου από 4 έως 19 Ιανουαρίου 2008 που οργάνωσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου. Οι πίνακές του εκπέμπουν εκείνη την ιδιαίτερη αχτινοβόλο δόνηση της προσωπικής αυτοδύναμης δημιουργίας και προσφέρουν τα πολυσήμαντα και ευδιάκριτα εικαστικά μηνύματα των συγχρόνων καιρών και των καταστάσεων που ζούμε σαν άτομα, σαν πρόσωπα, σαν πολίτες, σαν ευαίσθητοι ή μισο-αναίσθητοι δέκτες.
Συνομίλησα και χάρηκα την πρώτη γνωριμία μου με το νέο δάσκαλο και ταλαντούχο, πολλά υποσχόμενο στο καλλιτεχνικό του μέλλον ζωγράφο των απρόσωπων ανδρεικέλλων που συμβολίζουν τον μαζάνθρωπο κάθε εποχής στις διαβαθμισμένες παραλλαγές και διαπροσωπικές καταδύσεις της προσωπικότητάς του σε αριθμοδείκτες στατιστικών επετειρίδων, επίπλαστης ευημερίας, επίδειξης, ψυχαγωγίας, ημιμάθειας, άγχους καθημερινού στην αντιμετώπιση των σύγχρονων ρυθμών, απαιτήσεων, αναζητήσεων μιας αντιφατικής ζωής, μιας ανέκφραστης κοινωνικότητας.
Πρόσωπα, σώματα και τοπία είναι η συγκομιδή της πρώτης του δουλειάς που πλουσιοπάροχα στις αισθήσεις και στο στοχασμό μας προσφέρει.
Του εύχομαι αισιοδοξία και δύναμη στην ανοδική του πορεία στην τέχνη που τον εκφράζει και τον καθοδηγεί να προχωρήσει και να καταξιωθεί.
ΧΙΟΣ 16/1/2008 ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΠΑΝΟΥΔΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΠΡΟΟΔΟΣ"
Συνομίλησα και χάρηκα την πρώτη γνωριμία μου με το νέο δάσκαλο και ταλαντούχο, πολλά υποσχόμενο στο καλλιτεχνικό του μέλλον ζωγράφο των απρόσωπων ανδρεικέλλων που συμβολίζουν τον μαζάνθρωπο κάθε εποχής στις διαβαθμισμένες παραλλαγές και διαπροσωπικές καταδύσεις της προσωπικότητάς του σε αριθμοδείκτες στατιστικών επετειρίδων, επίπλαστης ευημερίας, επίδειξης, ψυχαγωγίας, ημιμάθειας, άγχους καθημερινού στην αντιμετώπιση των σύγχρονων ρυθμών, απαιτήσεων, αναζητήσεων μιας αντιφατικής ζωής, μιας ανέκφραστης κοινωνικότητας.
Πρόσωπα, σώματα και τοπία είναι η συγκομιδή της πρώτης του δουλειάς που πλουσιοπάροχα στις αισθήσεις και στο στοχασμό μας προσφέρει.
Του εύχομαι αισιοδοξία και δύναμη στην ανοδική του πορεία στην τέχνη που τον εκφράζει και τον καθοδηγεί να προχωρήσει και να καταξιωθεί.
ΧΙΟΣ 16/1/2008 ΚΩΣΤΑΣ ΑΜΠΑΝΟΥΔΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "Η ΠΡΟΟΔΟΣ"
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007
Έρωτας στα χρόνια της πέτρας.
Αυτό που βλέπετε είναι μια ιστορία αγάπης σαν αυτή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, μόνο πιο παλιά. Ένας άνδρας , μια γυναίκα , αγαπήθηκαν , πέθαναν νέοι ταυτόχρονα, θάφτηκαν μαζί σφιχταγκαλιασμένοι. Συνέβη πριν από 5000-6000 χρόνια στη Νεολιθική περίοδο και αποκαλύφθηκε μόλις πρόσφατα κοντά στη Μάντοβα , 40 χλμ νότια της σαιξπηρικής Βερόνας. Σπάνιο εύρημα με μεγαλύτερη όμως συναισθηματική παρά ιστορική αξία , σε ότι αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και με το θάνατο.
Αυτό που βλέπετε είναι μια ιστορία αγάπης σαν αυτή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, μόνο πιο παλιά. Ένας άνδρας , μια γυναίκα , αγαπήθηκαν , πέθαναν νέοι ταυτόχρονα, θάφτηκαν μαζί σφιχταγκαλιασμένοι. Συνέβη πριν από 5000-6000 χρόνια στη Νεολιθική περίοδο και αποκαλύφθηκε μόλις πρόσφατα κοντά στη Μάντοβα , 40 χλμ νότια της σαιξπηρικής Βερόνας. Σπάνιο εύρημα με μεγαλύτερη όμως συναισθηματική παρά ιστορική αξία , σε ότι αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και με το θάνατο.
Πηγή "ΚΛΙΚ"
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007
" Γιατί, όσο είναι αληθινό πως ύστερα από την επαφή μας μ΄ένα έργο άγνωστο, γινόμαστε διαφορετικοί από ό,τι ήμασταν προτού το γνωρίσουμε, άλλο τόσο είναι αληθινό πως τις αισθητικές μας κρίσεις τις περισσότερες φορές, δεν τις κάνουμε δυστυχώς εμείς, αλλά η τέχνη που έχουμε μέσα μας και κουβαλούμε μαζί μας.
Κάθε παραδοχή ενός καινούριου έργου, αναγκάζοντάς μας να εγκαταλείψουμε ένα κομμάτι από τα παλιά, είναι μια θυσία.
Η θυσία ενός πράγματος που αγαπήσαμε και το κρατήσαμε με στοργή μέσα στην ψυχή μας."
Γ. Σεφέρης . Μονόλογος πάνω στην ποίηση
Κάθε παραδοχή ενός καινούριου έργου, αναγκάζοντάς μας να εγκαταλείψουμε ένα κομμάτι από τα παλιά, είναι μια θυσία.
Η θυσία ενός πράγματος που αγαπήσαμε και το κρατήσαμε με στοργή μέσα στην ψυχή μας."
Γ. Σεφέρης . Μονόλογος πάνω στην ποίηση
Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007
Ο Γ. Β. γεννήθηκε στη Χίο . Παράλληλα με τις βασικές του σπουδές, μαθητεύει στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Χιώτη ζωγράφου και γλύπτη Γ. Τσαπέλα . Επαγελματικά ακολουθεί τον κλάδο της εκπαίδευσης.
Η φύση της δουλειάς του αφήνει μεγάλα περιθώρια για καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις με τα παιδιά καλύπτοντας κάθε σκηνοθετική , σκηνογραφική, ενδυματολογική ή άλλη φροντίδα του έργου.( Χριστουγεννιάτικη Ιστορία 1993, Αρχοντοχωριάτης 1995, Πλούτος 1998 κ.α)
Διδάσκει ζωγραφική σε ομάδες παιδιών από το 1997 .
Παράλληλα
* Εικονογραφεί βιβλία για παιδιά
Ελληνική Μυθολογία (1997)
Ολυμπιακοί Αγώνες (2004)
Σχολικά Βοηθήματα
* Εκθέτει για πρώτη φορά έργα του στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Περιστερίου (Ατομική 1990)
* Συμμετέχει σε δύο ομαδικές εκθέσεις μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς (1991 και 1992) όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο προσωπικός του τρόπος έκφρασης.
* Έργα του γίνονται δεκτά και εκτίθενται στην ιστοσελίδα http://www.e-artists.gr/.
* Έργα του βρίσκονται στην προσωπική συλλογή Εμφιετζόγλου.
* Συμμετέχει στη Διεθνή έκθεση Belle Arte ( Λαμία, 2006)
*Συμμετέχει στο φεστιβάλ «Η θάλασσα σε 100 καρτ ποσταλ» (Βελίκα, 2006)
*Εκδίδεται ημερολόγιο τοίχου με έργα του (Λακιώτης , 2007)
*Η Biz Art συμπεριλαμβάνει στους καταλόγους της και αναλαμβάνει την αναπαραγωγή τεσσάρων έργων του (Αθήνα 2007)
* Το Afisorama συμπεριλαμβάνει στους καταλόγους του και αναλαμβάνει την αναπαραγωγή έντεκα έργων του.
*"Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων" Ατομική Έκθεση στους χώρους:
Ομήρειο Πν. Κέντρο Χίου, Ιανουάριος 2008
Πολιτιστικός Σύλλογος για το Μπουρνάζι, Περιστέρι Μάιος 2008
Πνευματικό Κέντρο "Γ.Ρίτσος" , Αιγάλεω Ιούνιος 2008
Παλατάκι , Χαϊδάρι Οκτώβρης 2008
Πολυχώρος Τέχνης 8 ΔΥΤΙΚΑ
Αίθουσα Τέχνης Δήμου Περιστερίου 2011
* Athens Atr Space, Ομαδική Κολωνάκι Ιούλιος 2008
* Διαδημοτική Έκθεση Εικαστικών Δυτικής Αθήνας , ΑΣΔΑ , Οκτώβρης 2008
Η φύση της δουλειάς του αφήνει μεγάλα περιθώρια για καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις με τα παιδιά καλύπτοντας κάθε σκηνοθετική , σκηνογραφική, ενδυματολογική ή άλλη φροντίδα του έργου.( Χριστουγεννιάτικη Ιστορία 1993, Αρχοντοχωριάτης 1995, Πλούτος 1998 κ.α)
Διδάσκει ζωγραφική σε ομάδες παιδιών από το 1997 .
Παράλληλα
* Εικονογραφεί βιβλία για παιδιά
Ελληνική Μυθολογία (1997)
Ολυμπιακοί Αγώνες (2004)
Σχολικά Βοηθήματα
* Εκθέτει για πρώτη φορά έργα του στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Περιστερίου (Ατομική 1990)
* Συμμετέχει σε δύο ομαδικές εκθέσεις μαζί με άλλους εκπαιδευτικούς (1991 και 1992) όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο προσωπικός του τρόπος έκφρασης.
* Έργα του γίνονται δεκτά και εκτίθενται στην ιστοσελίδα http://www.e-artists.gr/.
* Έργα του βρίσκονται στην προσωπική συλλογή Εμφιετζόγλου.
* Συμμετέχει στη Διεθνή έκθεση Belle Arte ( Λαμία, 2006)
*Συμμετέχει στο φεστιβάλ «Η θάλασσα σε 100 καρτ ποσταλ» (Βελίκα, 2006)
*Εκδίδεται ημερολόγιο τοίχου με έργα του (Λακιώτης , 2007)
*Η Biz Art συμπεριλαμβάνει στους καταλόγους της και αναλαμβάνει την αναπαραγωγή τεσσάρων έργων του (Αθήνα 2007)
* Το Afisorama συμπεριλαμβάνει στους καταλόγους του και αναλαμβάνει την αναπαραγωγή έντεκα έργων του.
*"Μνήμες Ελευθερίας Ανελεύθερων Όντων" Ατομική Έκθεση στους χώρους:
Ομήρειο Πν. Κέντρο Χίου, Ιανουάριος 2008
Πολιτιστικός Σύλλογος για το Μπουρνάζι, Περιστέρι Μάιος 2008
Πνευματικό Κέντρο "Γ.Ρίτσος" , Αιγάλεω Ιούνιος 2008
Παλατάκι , Χαϊδάρι Οκτώβρης 2008
Πολυχώρος Τέχνης 8 ΔΥΤΙΚΑ
Αίθουσα Τέχνης Δήμου Περιστερίου 2011
* Athens Atr Space, Ομαδική Κολωνάκι Ιούλιος 2008
* Διαδημοτική Έκθεση Εικαστικών Δυτικής Αθήνας , ΑΣΔΑ , Οκτώβρης 2008
Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007
Στο καλό
Αγαπητό μου ανδρείκελο,"Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος,
να εύχεσαι νά 'ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν' η σκέψης σου υψηλή,
αν εκλεκτή συγκίνησης το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου."
Ώρα καλή
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)